Қазақ рухани әле­міндегі небір майталман тұлғалардың көптеген табыстары олардың шаңы­рақтарындағы отан­а­сы­ның кісілігіне тікелей бай­ланысты болып келеді. Он­дай апаларымыздың өз еңбектерін міндетсінбей, бай­­қаусыз күйде, қалта­рыста қал­ғанды жөн көре­тіні тағы бар. Бұл жолғы кейіпкерім − Қыздаркүл Пернебайқызы, жазушы Мархабат Байғұт­тың жан жары.Жазушы ағамыз еркелетіп «Қыздан» деп қояды. Ол кісімен алғашқы ұшырасуым әлі күнге есімде. «Лениншіл жаста» жұмыс істеп жүрген кезім болатын. Шымкент шаһарына же­ке шаруаммен келгенімді айтқан едім. Махаң: «Үйге жүріп, жеңгеңіздің қолынан дәм татыңыз», – деді бірден. «Демек, ағамыздың жары жомарт жан екен ғой...», –дегендей ой қылаң берді миымда. Бес қабатты үйдің подъезіне аттап кіргеніміз де сол еді. Риясыз жымиған күйде бір келіншек баспал­дақпен жайлап түсіп келе жатты. Жымиғанда да тура маған қарап жымияды. Махаң «ә» деп аузын ашып та үлгермеген еді. 

Жазушы, драматург, Ұлттық Ғылым Академиясының академигі, Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты,  «Социалистік Еңбек Ері» атағының иегері Ғабит Мүсірепов әр жанрда жалпы саны 500-ден астам шығарма жазған. Жазушының шығармалары әлемнің 34 тіліне аударылған. Бірақ, біз бүгін Ғабит Мүсіреповтің шығармашылығы туралы емес, пендәуи тірлігі, отбасылық өмірі, ғұмырдариясының баянды һәм баянсыз беттері туралы әңгімелеуді жөн көрдік.

 Жазушының бірінші әйелінің аты – Қаншайым. Ол бір байдың келіні болған көрінеді. Ауылда әскери қызметте жүрген Ғабең Қаншайымды алып қашып, үйіне әкеліп түсірген екен. Көп ұзамай, өзі Орынборға рабфакқа оқуға кетеді де, Қаншайым әке-шешесінің қолында қалады.

«Өлі риза болмай тірі байымайды» демекші, бізді таныстырған бөлемнің қа­­­­расы болатын. Сол бөлеміз, яғ­­ни Құмарғали аталарын соң­ғы сапар­­ға шығарып салуға жиналған сегіз-тоғыз баласынан та­раған немерелері, жиендері, шөберелері жылап-сықтағанда, сай-сүйегіңді сырқыратады.

Құмарғали бөле өте қарапайым, кішіпейіл адам еді. Балалары мен қыздарының барлығы да институттарын бітірген, көбісі Атырауда тұрады.

Оспан батыр Сіләмұлы бүгінгі ҚХР Шыңжаң өлкесінің Алтай аймағына қарасты Көктоғай ауданында туған.

Оспанның батыр атағының шығуы – (1940-1951) жылдар арасы. 1940 жылы Есімқан, Ырысқан бастаған Көктоғай, Шіңгіл елі Шың шысай үкіметіне қарсы қарулы көтеріліс жасағанда, сол топқа қосылып шыққан. Бұрын қарапайым шаруаның бірі болған Оспан соғыс барысында көрсеткен ерліктері арқылы батыр атанып, қос басқарып, көзге түсе бастайды. 1941 жылы Құбының құмын жалаңаш қоспен қыстап шыққан Оспан тобы небәрі жеті-ақ адам еді. 1942 жылы жаз маусымына ілінген соң-ақ әр тараптан, Қытай үкіметінен қорлық-зорлық көріп, қашып шыққандардың қосылуымен адам саны көбейе берді.