Ертеде бірге болып мекен жайы, Достасып, Ашылыпты бекем, бағы... Қой, Ешкі бір өріске шығып күнде, Отар боп жайылады екен бәрі. Шүйгін шөп жайылуға жараса нақ, Бас қойып жұлады екен бара сала-ақ. Жүріпті Қошқар, Теке Өз табынын Көлденең ит пен құстан арашалап. Бір күні келтіріпті Тоқты күмән. Қызғанса керек Шыбыш шөпті бұдан. Осыдан алауыздық басталыпты, "Шәйт", - дейтін қожасының жоқтығынан. Тас бітеп, қауіп-қатер жоламастай, Тұрыпты Қошқар бағып, қораны ашпай. Қойлардың қылығына ренжіпті, Ақ Серке - ай мүйізі қорағаштай. Суы мол, шөбі шүйгін жайылымнан Осылай Қой мен Ешкі айырылған... Ақыры көсем сайлап алмақ үшін Қоштасқан қонысына қайырылған. Бірінің салса бірі көзге шөбін - Мал түгіл, адам, сен де төзбес едің! Қой, Ешкі екі жақ боп таласа кеп, Әрқайсы ұсыныпты өз көсемін... "Келісті түрі де бар, Көркі де бар, Еркі бар отар бастап, Ертіп алар... Қылыштай қайқы, имек мүйізінен, Ит-құс та жоламайды қорқып олар... Білмейді Қасқыр да оның күшін әлі, Бір соқса мүйізімен ұшырады!" - Деп мақтап, сөз бастаған Қойлар жағы Қошқарды көсемдікке ұсынады. Намысы қозса керек Ешкілердің: "Сөзі емес бұл айтатын естілердің! - Қошқарда қаһар да жоқ, сақал да жоқ, Серкеде бар ғой айбат - Кескіні ердің... Айла бар, айла десең... Ақыл да бар, Сөйледі елден ерек, Қақылдап ол. Шығып ап шың басына жер шолады, Серкені көсем сайлау мақұл болар!" "Көп мақтап Серкені де қолдама көп, Сақал мен тәжірибе онда да жоқ... Тісқаққан, Мосқал тартқан Қошқар ғана, Келеді көсемдікке сол ғана дөп!". Қой жағы кіжініпті, мұңайыпты: - Кім бар, - деп, Қошқардан сол лайықты? - Табылар мосқал біреу, - дейді Ешкілер, Бір таңға сәл кідіріп шыдайықшы?.. Жүрсе де бір өрісте қатар жайлап, Ешкілер қулық ойлап, жата алмайды-ақ.. Шашағын құйрығының кесіп-кесіп, Алыпты түнде бәрі сақал байлап. Шығып ап оңашалау жер төсіне, Қайтадан бас қосады ертесіне. Ешкілер сөз бастайды едіреңдеп, Мақтана қарап қойып Серкесіне: "Тұрыңдар, кәне, Қойлар, қатар бәрің! Ешкіде көрдіңдерғой сақал барын! Нышаны көсемдіктің осы дей бер, | 
